Μπέκετ και Ιονέσκο φάτε τη λάσπη μας

Ναι, σε αυτό το άρθρο θα σας μιλήσω για το παράλογο. Όχι για θέατρο, αλλά για το θέατρο του παραλόγου που ζω εδώ και ένα χρόνο με πρωταγωνιστή ποιον άλλον; Το Ελληνικό Δημόσιο!

Το Πάσχα του 2013 ξέμεινα από αυτοκίνητο. Χάλασε το προηγούμενο που είχα για τις μετακινήσεις μου και αποφάσισα να αγοράσω ένα καινούριο (μεταχειρισμένο δηλαδή από Γερμανία). Πριν από χρόνια είχα ξανά αναπηρικό αυτοκίνητο στο όνομά μου, οπότε δε φαντάστηκα ότι θα συναντούσα κάποιο πρόβλημα. Ήξερα ότι σύμφωνα με την αναπηρία μου, το δικαιούμαι. Το έφερα λοιπόν στην Ελλάδα, αλλά στο τελωνείο μαθαίνω ότι δεν μπορώ να το εκτελωνίσω γιατί εδώ και ένα χρόνο το υπουργείο Οικονομικών δεν τα... "έβρισκε" με το υπουργείο Υγείας σχετικά με το ποιες τελικά αναπηρίες δικαιούνται αναπηρικό αυτοκίνητο και ποιες όχι καθώς και στην αντιστοίχιση των ποσοστών αναπηρίας. Το αποτέλεσμα ήταν να μη δέχονται να υπογράψουν την Κοινή Υπουργική Απόφαση που θα έλυνε το πρόβλημα.

Αυτό φυσικά είχε σαν αποτέλεσμα, μερικές εκατοντάδες ανάπηροι (χιλιάδες λέει εδώ) να περιμένουν και να εξαναγκάζονται να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους στο τελωνείο, και να πληρώνουν κι από πάνω για το "πάρκινγκ" αυτό, μέχρι να αξιωθούν τα υπουργεία να κάτσουν να τα βρουν και να τα συμφωνήσουν.

Εν τέλει, τα βρήκαν (τα πιτσουνάκια μου). Υπέγραψαν λοιπόν και βγήκε επίσημα η Κοινή Υπουργική Απόφαση στις 24 Οκτωβρίου 2013 (ΦΕΚ 2710/24-10-2013 τεύχος Β'). Μετά από συμβουλή δικηγόρου, παίρνουμε τα χαρτιά και ό,τι άλλο χρειαζόταν και πάμε στα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α) Αμαρουσίου για να πάρουμε το επίσημο χαρτί που θα αναγράφει το είδος και το ποσοστό της αναπηρίας μου (αντιλαμβάνεσαι βέβαια ότι ελλείψει μεταφορικού μέσου και με τα "υπέροχα" ΜΜΜ που έχουμε, εγώ η ίδια δεν μπορούσα να πάω πουθενά, έστελνα αντιπροσώπους). "Πάμε" στα ΚΕ.Π.Α., λοιπόν, με το σκεπτικό να κάνουμε την αίτηση να προχωράει για να πάρουμε κάποια στιγμή το χαρτί με το είδος της αναπηρίας μου, όπως απαιτείται από την Κοινή (πλέον) Υπουργική Απόφαση, να το πάμε στο τελωνείο και να εκτελωνίσουμε επιτέλους το αμάξι μου.

Θα 'θελες!

Τα αγαπημένα ΚΕ.Π.Α. αρνούνταν να κάνουν οτιδήποτε, αν δεν τους πήγαινε πρώτα η εγκύκλιος που θα τους έδινε αναλυτικές οδηγίες πώς να χειριστούν το θέμα.

Έπρεπε λοιπόν να περιμένουμε κι άλλο. Κανά μήνα μετά φτάνει και η πολυπόθητη εγκύκλιος. Ξαναπάμε στα ΚΕ.Π.Α. Αμαρουσίου, εκεί όμως μας ενημερώνουν ότι δεν είχαν προλάβει να διαβάσουν ακόμη την εγκύκλιο, οπότε κάναμε απλώς μια αίτηση (για να μην αρχίσουμε να φωνάζουμε) και περιμέναμε.

Κάποια στιγμή, μας ειδοποιούν να πάμε να ξανακάνουμε καινούρια αίτηση. (Το διάβασαν τελικά και διαπίστωσαν ότι τους λείπουν στοιχεία). Την κάνουμε κι αυτήν. Τις επόμενες δυο εβδομάδες μετά από τηλεφωνήματα και προσπάθειες επικοινωνίας με τα ΚΕ.Π.Α., μαθαίνουμε ότι υπάρχει κάτι που δεν μπορούν να αποσαφηνίσουν γι' αυτό έστειλαν όλες τις σχετικές αιτήσεις στα κεντρικά να τις δουν και να αποφασίσουν εκείνοι. Και περιμέναμε...

Και όλα αυτά για ένα... χαρτί!

Στο μεταξύ ξεκινάει η απεργία των ιατρών. Κλείνουν τα ΙΚΑ-Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και μαζί  σταματά... η γη να γυρίζει. (Έτσι συνηθίζεται στο χωριό μας).

Να μη σας τα πολυλογώ, οι μήνες περνούσαν και φτάνουμε στο σήμερα, παραμονές Πάσχα -ένας χρόνος από τότε που εγκλωβίστηκα στο σπίτι.

Παίρνω απάντηση στο αίτημά μου από τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας και εδώ εκτός από το παράλογο, αρχίζει το κανονικό θέατρο. Ανασκουμπώσου, θα προσπαθήσω να σου τα εξηγήσω όσο πιο απλά γίνεται γιατί είναι πραγματικό μπέρδεμα:

1) Το Μάρτιο του 2012 είχα περάσει από υγειονομική επιτροπή των ΚΕ.Π.Α για την αναπηρία μου (τετραπάρεση). Μου έδωσαν χαμηλότερο ποσοστό από ό,τι έχω στην πραγματικότητα και έκριναν (αδίκως) πως έπρεπε να ξαναπεράσω από την επιτροπή το Μάρτιο του 2015. (Η μητέρα μου μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία εκείνη την εποχή, οπότε δεν μπήκαμε στη διαδικασία να κάνουμε ένσταση).

2) Τον περασμένο Νοέμβριο όμως, βγήκε μια καινούρια υπουργική απόφαση η οποία απαριθμεί 43 μόνιμες και μη αναστρέψιμες παθήσεις για τις οποίες η διάρκεια της αναπηρίας καθορίζεται επ’ αόριστον. Ανάμεσα σε αυτές είναι και η δική μου (αριθμός 21 στη σειρά).

3) Επειδή όμως εγώ είχα περάσει από την επιτροπή ένα χρόνο πριν, στο χαρτί που μου έδωσαν δεν αναγράφεται ότι η διάρκεια της πάθησής μου είναι δια βίου. 

4) Ωστόσο, στην περιβόητη και πολυαναμενόμενη Κοινή Υπουργική Απόφαση που βγήκε επιτέλους τον Οκτώβριο, αναφέρεται ότι πλέον για να δικαιούσαι αναπηρικό αυτοκίνητο χρειάζεται το χαρτί που θα πάρεις από τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας να αναφέρει πάνω ότι η "πάθηση" που έχεις είναι "δια βίου".

Ζητάμε λοιπόν από τα ΚΕ.Π.Α να μας δώσουν ένα νέο χαρτί που θα αναφέρει πως η "πάθησή" μου είναι δια βίου, εφόσον πλέον η "πάθηση" αυτή αναγράφεται στην υπουργική απόφαση του Νοέμβρη. Οι  υπάλληλοι των ΚΕ.Π.Α όμως μου δίνουν βεβαίωση ότι ναι μεν έχω τετραπάρεση κ.λπ. αλλά ΔΕΝ είναι δια βίου 

(συγκεκριμένα γράφουν το εξής γελοίο "από 6/3/2012 έως 31/3/2015". Δηλαδή; Πριν τις 6/3/2012 δεν είχα αναπηρία;;;;  Επίσης, είναι προφανές ότι ανήμερα στις 31 Μαρτίου 2015 περιμένουμε το ΘΑΥΜΑ! Μεγάλη η χάρη του Ελληνικού Δημοσίου. Προφητική!)

Τώρα θα μου πείτε γιατί στα ΚΕ.Π.Α δεν αλλάζουν τη διάρκεια αναπηρίας σύμφωνα πάντα με τους νέους πίνακες; Έχει βγει άλλωστε εγκύκλιος που τους δίνει αυτή τη δυνατότητα. Επειδή η εγκύκλιος αυτή αναφέρει πως για να αλλάξει σε επ' αόριστον πρέπει να έχεις περάσει από υγειονομική επιτροπή μετά από την ημέρα που εκδόθηκε ο πίνακας των παθήσεων! Εγώ που πέρασα από την επιτροπή ένα χρόνο πριν....  στο πηγάδι!

Με άλλα λόγια και για να συνοψίσω λίγο το χάος που υπάρχει, επειδή πέρασα από επιτροπή πριν τις 18 Νοεμβρίου, οι υπάλληλοι των ΚΕ.Π.Α. δεν μπορούν να μετατρέψουν μόνοι τους τη γνωμάτευση της υγειονομικής επιτροπής σε επ' αόριστον. Άρα τι; Το μόνο λογικό που μπορούσα να σκεφτώ ήταν να κάνω νέα αίτηση στην οποία θα ζητώ να ξαναπεράσω από επιτροπή εκτάκτως, ώστε, με τα νέα πλέον δεδομένα, να αναγραφεί και η πολυπόθητη φρασούλα "δια βίου" πάνω στο χαρτάκι.

Και φτάνουμε στο καλύτερο! Πάμε και τους λέμε ότι θέλω να κάνω αίτηση να ξαναπεράσω από υγειονομική επιτροπή άμεσα και μου απαντούν πως αυτό ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ!!! Πρέπει λέει να περιμένω τότε που μου έχει οριστεί, ήτοι το Μάρτιο του 2015!

Δηλαδή ο νομοθέτης ξέχασε κάτι βασικό εδώ. Όσοι πέρασαν πριν τις 18/11/2013 από επιτροπή και ορίστηκαν να ξαναπεράσουν δε δικαιούνται να πάθει κάτι το αυτοκίνητό τους, να χαλάσει, να ξεμείνουν. Θα πρέπει να μείνουν κλεισμένοι στο σπίτι μέχρι "όταν".

Να υπογραμμίσω εδώ ξανά ότι ΚΑΙ στους νέους πίνακες εντάσσεται σαφώς η αναπηρία μου, ΚΑΙ παλιότερα είχα ΉΔΗ αναπηρικό αυτοκίνητο στο όνομά μου, επομένως δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ μα ΚΑΜΙΑ αμφιβολία ότι το ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ!

Άρα: Για να εκτελωνίσω το αυτοκίνητό μου πρέπει να έχω χαρτί από επιτροπή που να αναγράφει πάνω "δια βίου", η αναπηρία μου ορίστηκε πλέον επίσημα δια βίου αλλά έχω παλιό χαρτί που λέει πως δεν είναι, πρέπει να περάσω ξανά από επιτροπή για να αλλάξει το χαρτί μου αφού δεν μπορούν να μου το αλλάξουν αυτοί, και από επιτροπή μπορώ να περάσω μόνο το Μάρτιο του 2015 που είναι προγραμματισμένο! Και μέχρι τότε το αμάξι θα αποσυντίθεται στο τελωνείο, στο οποίο πληρώνω και ενοίκιο μαζί με εκατοντάδες άλλα αυτοκίνητα ατόμων με αναπηρία.

Στ' αλήθεια, τώρα, αγαπητέ αναγνώστη/τρια έχεις να μου προτείνεις κάποια λύση; Γιατί  δε νομίζω ότι την παλεύω άλλο!

Τα ΚΕ.Π.Α., το Υπουργείο Υγείας, το Υπουργείο Οικονομικών σας προτείνουν ότι το Ελληνικό Δημόσιο κάνει κακό στην υγεία.

Κι εμείς πρέπει να περιμένουμε...

Κι άλλο.

Τώρα τι περιμένουμε; Τι να σου πω;

...πιο πιθανό απ' όλα, είναι να έρθει τελικά ο Γκοντό!

Υ.Γ. Η λέξη πάθηση μπήκε σε εισαγωγικά γιατί ο σωστός όρος είναι αναπηρία. Ο κρατικός μηχανισμός χρησιμοποιεί λανθασμένα τη λέξη πάθηση στους πίνακες. Βέβαια όταν έχεις να αντιμετωπίσεις την τρέλα που επικρατεί στο ελληνικό δημόσιο ναι, η αναπηρία γίνεται "πάθηση", και εγώ φυσικά είμαι πλέον "παθούσα" όχι όμως λόγω αναπηρίας, αλλά εξαιτίας της ανοησίας που κυριαρχεί γύρω μας.

UPDATE: Πριν από λίγο, και μετά από αρκετή πίεση, καταφέραμε να κάνουμε τελικά αίτηση στα ΚΕ.Π.Α. προκειμένου να ξαναπεράσω από επιτροπή! Προχωρήσαμε ένα βήμα, αλλά τίποτε δεν τελείωσε μέχρι να τελειώσει. Θα σε κρατώ ενήμερο/η.